سعید زینالی از جمله دانشجویانی بود که تنها چند روز پس از حمله به کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸ بازداشت شد و طی شانزده سال گذشته تنها یک تماس تلفنی با خانواده خود داشته است.

به رغم پی‌گیری‌های مکرر خانواده سعید زینالی از مقامات و مسئولان قضایی و امنیتی، تاکنون هیچ خبری از این زندانی به دست نیامده است.

خواهر سعید زینالی که در این مراسم نیز دلنوشته ای می خواند و تیرماه ۸۹ به اتفاق مادرش بازداشت شده، پیشتر درگفت‌وگویی اظهار داشته بود: “بازجو گفت: بعد از یازده – دوازده سال مادرت افتاده دنبال دو تا تکه استخوان؟ گفتم او مادر است حق دارد‌‌ همان دو تا تکه استخوان را مادرم می‌خواهد، استخوان بچه‌اش است‌‌ همان دو تا تکه استخوان را نشان مادرم بدهید اگر مرده، قبرش را نشانمان بدهید بگویید که زنده نیست تا ما بدانیم سعید ما کجاست؟ زنده یا مرده‌اش کجاست؟ اما بازجو گفت به مادرت بگو اگر باز دنبال سعید بگردد و پی‌گیری کند برای همه اعضای خانواده شما مشکل ایجاد می‌شود و یادت نرود برادر دیگری هم داری.”

به گفته خانم نقابی مادر سعید زینالی، به رغم این‌که پسرش چند ماه پس از بازداشت با او تماس تلفنی گرفته، مقام‌های قوه قضائیه تا مدتی بازداشت او را نمی‌پذیرفتند، اما پس از پیگیری‌هایی سرانجام گفته‌اند که او بازداشت بوده است. به خانم نقابی گفته شده که فرزندش دست‌کم تا سال ۸۱ در زندان اوین بوده است. خانم نقابی گفته است که به غیر از او چندین خانواده دیگر نیز پیگیر وضعیت فرزندانشان بوده‌اند که در ناآرامی‌های ۱۸ تیر ۷۸ مفقود شده بودند. او می‌گوید دست‌کم ۵ خانواده دیگر تا چند سال پیش پیگیر وضعیت فرزندانشان بوده‌اند که به دلایل نامعلومی دیگر این‌ کار را‌‌ رها کرده‌اند.